Acètou(-di-dous-estile)
Oxyria digyna
Polygonaceae
Nom en français : Oxyria à deux styles.
Descripcioun :Aquest acétou d'auto mountagno trachis dins lis esboudèu séusous e àutri peireguié. D'un poun de vist boutani fai pas parti dóu gènre Rumex qu'a dous estile en liogo de tres. Douno, pamens, proun d'èr à l'eigreto-fèro, Rumex scutatus mai se n'en destrìo majamen bonodi si fueio en formo de ren e pas astado.
Usanço :Coume lis àutris eigreto, dèu èstre manjadis, pamens avèn pas d'entresigne segur.
Port : Erbo
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Oxyria
Famiho : Polygonaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 3
Ø (o loungour) flour : 2 à 4 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 2200 à 3000 m
Aparado : Noun
Juliet à avoust
Liò : Esboudèu
- Roucas
- Peireguié
Estànci : Subaupen à Aupen
Couroulougi : Artico-Aupenco
Ref. sc. : Oxyria digyna (L.) Hill, 1768
Saladello(-de-Prouvènço)
Limonium cuspidatum
Plumbaginaceae
Noms en français : Statice de Provence, Limonium de Provence.
Descripcioun :Aquesto saladello, que trachis dins la sablo en ribo de mar e sus li roucas, es uno endemico de Prouvènço. Es uno planto pulèu grando (20 à 80 cm), mai primo, que retoumbo souvènt. Lis espigo fan de 1,5 à 3,5 cm un cop maduro e i'a 3 à 6 espigau pèr cm. Li fueio soun espatulado e s'acabon emé un benc.
Usanço :Poudèn pensa que li fueio soun manjadisso mai avèn pas d'entresigne segur. De tout biais la fau pas acampa qu'es urousamen proutegido.
Port : Pichoto planto lignouso
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Limonium
Famiho : Plumbaginaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado :
Vo
Liò : Mar
- Sansouiro
- Paret
- Roucaio
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Limonium cuspidatum (Delort) Erben, 1978